Seyahat Sohbetleri'nde Dubai'deyiz

Ucsuz bucaksiz bir Çöl iken yoktan var edilen bir kent. 

Mega binalari, sonradan insan eliyle olusturulmus Palm Adasi, Çölün ortasinda kayak merkezi, sokaklarda teknolojinin ve tasarimin son noktasi luks arabalar, her adimda alisveris merkezleri, en pahali magazalarin, en pahali vitrinleri, dunyanin tum mutfaklarini tadabileceginiz, aklinizin almayacagi cesitlilikte bir Arap kenti.. 

Alisveris ve Çöl deyince eminim tahmin ettiniz. Evet, Dubai'den soz ediyorum. Dubai pek cok kisinin seyahat listesinde ust siralarda. Arap Yarimadasi'nda Birlesik Arap Emirlikleri'nin yedi Emirligi'nden biri olan Dubai kentinin alisveriste gozde olmasinin sebebi, bu ulkeden aldiginiz hicbir sey icin vergi odemiyorsunuz, dolayisiyla rakamlar uygun. Turkiye'de kis mevsimini yasarken Dubai'de denize girebiliyorsunuz. Dunyada bilinen ne kadar mutfak varsa her birini burada denemek mumkun. Her keseye gore konaklama, yeme, icme mekanlari mevcut. 

Son 10 yildir milyon dolarlik yatirimlarin yapildigi, halen de her gun yepyeni projelere uyanan kara parcasi Dubai. Turk yatirimcilar icin insaat, tekstil ve gida sektorunde firsatlar cok. 

Dubai'de su an 14 Turk dizisi yayinlaniyor. Burada yasayanlar Kivanc Tatlitug'dan Beren Saat'e, Tugba Buyukustun'den Necati Sasmaz'a Fahriye Evcen'e hangisinin ismini duyarlarsa heyecanla soru sormaya basliyorlar. 

Gelin Dubai'yi bir gidenden dinleyelim. 

Tugce Istek, bir spor kompleksinde tenis antrenoru. Gectigimiz gunlerde ayaginin tozuyla Dubai'den geldi.

Tugce Dubai'yi ziyaret icin vize gerekiyor degil mi? Hala kalkmadi ne yazik ki. Nasil bir surec isliyor vize icin?

Evet vize gerekiyor. Ben ucak biletimi Pegasus'tan almıstım, Pegasus aracılıgiyla bır acenta ile hallettık ve e-vize aldık. Bır kac evrak istiyorlar ve tumunu mail yoluyla halledıyoruz. Vize icin 200 TL odedim. Otomatik olarak 60 günlük vize veriyorlar. Basvurudan 2-3 gun sonra sonuc geliyor. Kapıda da vize alınıyormus ama ben isimi garantiye alıp Istanbuldayken hallettim.

Ulkeye girerken siradan bir pasaport kontrolu ve ekstradan goz taramasi var degil mi?

Evet pasaport kontrolu sirasinda goz taraması da yapıyorlar.

Ne kadar suruyor Istanbul- Dubai arasi yolculuk?

3.5 saat sürdü.

Bir Çöl iken sifirdan olusturulmus bu yuzlerce metrelik gokdelenleriyle unlu Dubai'ye ilk indigin anda seni etkileyen ne oldu?

Gece indigim icin sehrin inanılmaz ısıkları beni cok etkiledi..

Gitmeden once kitap, internet, belgesel vs arastirdin mi?

Internetten arastırdım. Telefon alacaktım ve nereden alabilirim diye check ettim. Gezecegimiz unlu yerleri listeledim. Forumlardan yorumlara baktım. Birlikte seyahat edecegim arkadasimla Viber yoluyla bilgileri paylastim.

Hava nasildi sen oradayken? Subat ayindayiz. Denize girilebilir durumda miydi ornegin?

Atlet, etek, terlik ile gezdik, havuza girdik, son gun yagmur yagdı ama ogle vakti yine gunes actı. Denize, havuza girilebilir durumdaydı ama biz denize giremedik. 3 gun Dubai icin yeterli değilmiş :)

Dubai tum dunya genelinde once alisveris yapilacak bir kent olmasi dolayisiyla ideal. Katilir misin? Alisveris icin nerelere gidilebilir?

Dubai alisveris merkezleri mimari anlamda inanılmaz bir yer. Farkli mimarisi dolayisiyla beni cok etkiledi. Turkiye'deki bir ilce merkezi kadar neredeyse alisveris merkezi buyuklugu. Birkac AVM gezdik ve en unlusu Dubai Mall'a da gittik. Gidilecek daha cok avm vardı, her adim basi bir avm zaten :)

Bana Dubai'yi ziyaret eden arkadaslarim donuste mutlaka bir makyaj seti ile gelirler. Hic check ettin mi kozmetik dukkanlarini?

Evet, biz arkasimla parfum aldık, yarıyarıya fiyatlar. 

Dubai Mall'da aksam 19.00'dan sonra her yarim saatte bir 5 dakikalik isik gosterisi oluyormus, yakalayabildin mi? 

Ogle saatlerinde arka arkaya cok izledik ve aksam da 19.00 dan sonra dedigin gibi her yarım saatte bir, 1 sarkılık gosteri oluyor. Buyulendim, tam olarak gorsel solen. Kimin fikriyse takdir ettim.

Burj Al Khalifa Dubai'nin en unlu cok katli binalarindan biri. Bize icini anlatabilir misin? 

828 metrelik bir bina. Asansorde cikarken bile heyecanlaniyorsunuz. Inanilmaz hizli. Onceden aldigimiz biletle icini geziyoruz. Kapidan alirsaniz 200 TL, internetten alirsaniz 65 TL'ye geliyor. 

Sadece 126. kata cikariyorlar. Tom Cruse'un Gorevimiz Tehlike filminden bazi alanlar var. Sehir ayaklarının altında, okyanus, her yer ufacık. 

7 yildizli ikon haline gelmis Burj Al Arab'i sormadan edemem. Icini dolasma sansiniz oldu mu?

Iceriye giremedik, sadece dısında fotograf cektirdik. Onceden rezervasyon yaptirirsaniz restoraninda yemek yiyebilir, manzara esliginde bes cayi keyfi yapabilirsiniz.

Çölün ortasinda bir kayak merkezi Emirates Kayak Merkezi. Gorme sansin oldu mu?

Emirates Mall'un icinde. Gordum, degisik bir his oluyor insanda. Sanki birazdan penguenler cıkacak gibi :)

Ulasim nasil? Genelde Arap ulkeleri toplu tasima araci kullanmiyor, halk ozel aracla ulasimini sagliyor. Dubai'de durum nasil?

Metro, otobus ve taksi kullanilabilir ama metro her yere ulasmiyor, bir yerden sonra taksi ile devam etmeniz gerekiyor ozel araciniz yoksa. 

Dubai mutfagi sana gore nasildi? Damak zevkine uygun seyler var miydi? 

Hint mutfagı hakim. Her yerde algiladigim kori kokusunu sevmedim, bir boga burcu olarak herseye acık oldugumu sanırdım, yemeyi bırakın yanından gecerken kaçtım. Aliskin oldugum tatlari denemeyi tercih ettim. 

Sokaklarinda cok luks otomobiller gormek siradan diye soyleniyor. Vergi yok, benzin sudan ucuz, bununla ilgisi olabilir mi? 

Kesinlikle. Herkesin altında son model luks araclar. En kotu araba bile harika :) Polisler Lamborghini kullaniyor.

Kiyafet olarak yerel halk ne giyiyor? Geleneksel bir kiyafetleri var mi? Ulkeyi ziyaret edenler icin herhangi bir zorunluluk var mi?

Yerel halkıyla cok fazla karsılasmadım, dolayisiyla karsilastiramam ama daha cok turist vardı diyebilirim ve kiyafette zorunluluk yoktu, kısacık sort gıyen de vardı uzun kapalı elbise de ama abayali, feraceli kimse gormedim. Genellikle erkekler yerel kıyafet giyiyordu. Kadınlarda, Hint kokenli olanlarda geleneksel, renkli kıyafetlerden giyenlerden gordum.

Tesekkurler Tugce.

DİKTATÖRLERİN KADINLARI

 

Yirminci yüzyılda düşünceleri, eylemleri, orduları, fanatik taraftarlarıyla dünyayı kasıp kavuran, yıkıcı ve yakıcı savaşlara girişen, rüzgar gibi geçen diktatörler..Ve çoğu zaman bu diktatörlerin kaderini belirleyen sevgilileri ve eşleri.

Belçikalı tarihçi- yazar Diane Ducret yeni piyasaya çıkan ‘Diktatörlerin Kadınları’ isimli kitabıyla Mussolini’den Hitler’e, Mao’dan Stalin’e dikta yoluyla iktidara gelmiş isimlerin özel hayatlarını araştırarak arkalarındaki ‘gizli’ güçleri kaleme almış.
 

 

Fransa’da Bestseller listelerinde adına sıkça rastlanan Ducret, Hitler’in Beatles ve Rolling Stones’tan daha çok hayran mektubu aldığını öğrendiği an kitabı yazmaya karar vermiş.

 

Şüphesiz her erkeğin olduğu gibi güce, iktidara, otoriteye sahip bu erkeklerin de sevdikleri, danıştıkları, iktidara gelmelerine yardım eden her biri birbirinden farklı pek çok kadın vardı.
 

 

Ancak her birinin ortak noktası; bir diktatörü kendi hayatlarından çok sevmiş ve aşkları uğruna her şeyi feda etmeye hazır olmuş olmaları.

Romanya diktatörü Nikolay Çavuşesku ve eşi Elena Çavuşesku kurşuna dizilirken

Hitler’in aşkı uğruna altı çocuğunu öldürmeye ve intihara karar veren Magda Goebbels ya da eşinin işlediği suçları hazmedemeyerek intihar eden Nadya Stalin en etkileyici yaşam öyküsüne sahip olan kadınlardan.

Stalin ve Nadya

Tek bir eşe sahip Miloşeviç’in esprili bir sözü var kitapta: ‘Her liderin arkasında bir sevgili bulunur denir. Öyleyse ben asla büyük bir lider olamayacağım.’ ..

Slobodan Miloşeviç

Dünyada bir milyondan fazla satan Diktatörlerin Kadınları, Destek Yayınları’ndan Dr. Elif Ertan çevirisiyle yayınlanmış.

Kitabın arka kapağı ise ilgi çekici…

Adları İnessa, Clara, Nadia, Magda, Felismina, Çiang Çing, Elena ve Catherine'ydi...
Adları Lenin, Mussolini, Stalin, Hitler, Salazar, Mao, Çavuşesku, Bokassa'ydı.
Onlar diktatörlerin kadınlarıydı!
Kimi fahişeydi, kimi eğitimli bir burjuva… Kimi geçici heveslerin, kimi büyük sevdaların kadınlarıydı. Adları büyük adamlar, adları küçük o kadınlara bazen tecavüz etti, bazen baş tacı etti. Ama o diktatörler dönüp dolaşıp o kadınlara sığındılar.
O kadınlar bazen eş, bazen dost, bazen akıl hocası, çoğu zaman sevgiliydiler; hem galip, hem mağlup, hem kurbandılar.
Ve dünyanın en ürkütücü erkeklerini cinselliklerini kullanarak zapturapt altına almayı başarmışlardı. Bazen gölgede kaldılar, bazen gerçek hükümdarlar oldular.
Bu kitapta o kadınların o erkeklerle karşılaşmalarını, baştan çıkarma taktiklerini, aşk ilişkilerini, siyasal rollerini, yatak hikâyelerini ve trajik kaderlerini bulacaksınız.

İyi okumalar

Hülya Meral

hulya_meral@hotmail.com

twitter.com/hulyameral

Facebook: Hülya'nın Valizi

 

 

 

 

 

KONYA, MEVLANA VE AŞK

 

Konya’dayım, Evliyalar şehrinde..

Aralık ayıyla dalga geçer gibi hava şahane..Sabah 8.10'da kalkan uçak 50 dakika sonra iniyor piste. Çıkışta bekleyen Havaş otobüsüne bindiğimizde yarım saatte bizi şehrin merkezine götürecek yolculuğumuz da başlıyor.

Otobüste pek çok grup var. Bir grup oylama yapıyor, Mehmet Yaşin’in gittiği yerlere mi Vedat Milor’un ziyaret ettiği lokantalara mı gideceklerine karar veriyorlar.  Anlaşılan o ki, kahvaltı mekanıyla başlayıp dönüş uçağına binene kadar şehre özgü tatları denemeyi düşünüyorlar.

 

Otobüsten Alaaddin Tepesi önünde inip çarşıyı gezerek kahvaltı edecek mekan bakıyorum. Bir süre dolaştıktan ve soruşturduktan sonra İstanbul Pastanesi’ni bulup fırından yeni çıkmış börekleri mideye indiriyorum. Daha çok gençlerin takıldığı bir pastane ve Anadolu’nun pek çok yerinde olduğu gibi bir ‘buluşma mekanı’ burası..

 

Kahvaltıdan sonra Alaaddin Tepesi’nin arka tarafına dolanıp Valilik Binası’nın önünden 500 metre yürüdükten sonra  Mevlana Müzesi’ne geliyorum. Yol boyu sağlı sollu Konya şekeri, hurma şekeri, pişmaniye satılan dükkanlar var.

 

Meydan çok kalabalık ama herkes sözleşmiş gibi, telaşsız. Bu derin sessizlikte tur otobüslerinden inenleri izliyorum.. Müzenin hemen karşısında ünlü Üçler Mezarlığı yer alıyor.

 

Her yolculuğun bir bahanesi vardır ya benim bahanem de bu müze- türbe. Müzeye girişimi özellikle geciktiriyorum, hazır hissettiğim anda girmek istiyorum. Kolay değil, dünyaca tanınan, bilinen bir kültürün temsilcisinin mezarının yanıbaşındayım.  

800 yıl önce bu topraklarda yaşamış, kendini ‘Kuran’ın şerefli bir kölesi, Hz. Muhammed’in ayağının tozu olabilme heyecanında bir aşık’ olarak görenin yakınındayım.

 

‘Seni her şey terk eder, hatta seni en başta sen terk edersin. Seni terk etmeyen Yüce Aşk’tır’ diyerek gönlündeki sevgiyi, ilahi Aşk’ı anlatan; sözleri ve davranışları yüzyıllardır onlarca ülkeye, kültüre, milyonlarca insana örnek olmuş ‘Güneş’in ışığından faydalanmaya gelmişim.

 

Hemen yanındaki Sultan Selim zamanı inşa edilmiş Selimiye Cami’ne girip dolaşıyorum. Dönem itibariyle camiye Mimar Sinan’ın katkısının olmaması çok mümkün değil ama kaynaklarda iki farklı görüş yer alıyor. Yani bu cami için kesin bir dille Sinan’ın eserlerindendir diyemiyoruz.

 

 

Cami’yi  dolaşırken bir anda içerisi doluyor, kadınlar telaş içinde, ezan okunuyor. Pencere kenarına çekilip namaz kılanları rahatsız etmemeye çalışıyorum. Pencerenin önüne Kuran okurken kullanılması için rahle konulmuş, iki kişinin sığabileceği taşa oturup sessizce beklerken iki şık kadın beliriyor yanımda. Bir tanesi gülerek, vakurla ‘her zamanki gibi vip yer bulduk kendimize’ deyip oturdukları yerde namaz kılmaya başlıyor. Diğeriyse ona katıldığını belirtiyor.. Camide bile Vip hayatlar yaşamak istiyoruz, ne enteresanJ

Bu Cami’nin avlusu farklı şehirlerden, ülkelerden gelenlerin önce bir soluklanıp sonra Mevlana’yı görmeye geçtikleri alan. Türkiye’de yaşayanlar çoğunlukta olmak üzere yabancı uyruklu insanlar da kilometrelerce yok kat edip buraya kadar gelmişler.

 

Kalabalık her geçen dakika artıyor. Bahçede, avluda ve şadırvanın çevresinde iğne atsan yere düşmüyor.

 

 

Nefse dair ne varsa, her birini Çelebiyan kapısında bırakıp girmeye hazırlanan kalabalık birbirine saygılı. O sırada tıpkı Mevlana’nın dediği gibi ‘Hafızamdaki bütün harfleri döktüm, alfabesizim!

 

 

Avluda çoğu zaman ekranda gördüğümüz, bazen Cihangir’de rastladığım birkaç gazeteci- yorumcu ve köşe yazarı sessizce eşleriyle ya da birbirleriyle oturuyor.

Tek tek Derviş Hücreleri’ni dolaşıp Mesnevi’nin okunduğu bu tılsımlı odalarda Mesnevi örneklerini, semazen kıyafetlerini, musiki aletlerini, buhurdanlıklardan seccadelere kadar pek çok özel eşyayı görüyorum.

En etkileyicileri hiç şüphesiz Mevlana’nın ‘ayna’sı Şems Tebriz-i’nin başına taktığı, keçe üzerine kelime-i tevhid ve Allah yazılmış bir çeşit başlık, yani ‘serpuş’ ile

 

gövdesi rumi paletlerle süslenmiş ‘alem’, bir de Mevlana’nın oğlu Sultan Veled’e ait, üzerinde Allah’ın 99 isminin yazıldığı ‘tılsımlı gömlek’..

 

Aşıkların gönüllerinin yanışıyla gözyaşları akmasaydı, dünyada su da olmazdı, ateş de..

 

 

Odalardan sonra sıra tepesi yeşil kubbeli, Mevlana’nın ve oğlu Sultan Veled’in üst üste konduğu sandukayı ve babası Bahaddin Veled'e, diğer oğluna, torunlarına ait yanlarındaki diğer sandukaları görmeye geliyor sıra.

 

İçeriye girdikten sonra sandukaların önüne gelenlerin dua etmesi ve yavaşlaması sebebiyle ağır akıyor sıra. Sandukalardan sonraki kubbeli alan Semahane.


Burada insanlar yerlere oturmuş, kimi ağlıyor kimi birşeyler okuyor. ‘Aşıkların gönüllerinin yanışıyla gözyaşları akmasaydı, dünyada su da olmazdı, ateş de..’ diyor mesnevi’de. Burada insan kendini büyük bir okuldaymış gibi hissediyor. Gördüğünüz ve  görmediğiniz her şeyin bir manası var sanki.

Hemen bitişiğinde Mescid’in bulunduğu alanda Selçuklu ve Osmanlı dönemine ait paha biçilemez el yazması Kuran’lar ve Mesnevi-i Şerif’ler var. Rivayete göre kibrit kutusu büyüklüğündeki Kuran-ı Kerim’i yazan kadının, eser bittikten sonra gözlerini kaybettiği söyleniyor.

 

Dervişlerin namaz kılarak ayak ve baş kısmını yıprattıkları devasa büyüklükteki ipek, el yapımı seccadeler çok etkileyici. Bu alanda fotoğraf çekmek yasak.

KAZANIN ALTINA AYAKLARINI SOKARAK AŞI KAYNATAN ATEŞBAZ

Çıktıktan sonra karşı çarprazındaki Matbah-ı Şerif’e (Mutfak) geçiyorum. Burası hem derviş adaylarının eğitim, öğretim, terbiye mekanı olmuş, hem de yemek pişirilen pek çok ocağın, yer sofrasının bulunduğu, karınların doyduğu büyük bir alan.

Matbahta geçen bir olay şöyle anlatılır: ‘Dergah öğrencilerinden Yusuf bir gün, mutfakta odun kalmadığını arz etmek üzere Mevlana’nın huzuruna girer. Mevlâna lâtife olarak: "Kazanın altına ayaklarını sokarak kazanı kaynat" der ve Yusuf, ayak parmaklarından çıkan alevlerle aşı pişirir. Kerametin açıklanmasından yana olmayan Mevlâna bunu görünce biraz da lâtife ile: "Hay Ateşbaz Hay" der. O andan sonra Yusuf’un adı Ateşbaz olarak anılmaya başlanır.

 

Mutfak ve kilerde, mideler için lâzım olan "aşı" hazırlamanın yanı sıra, bundan çok daha önemli olanı, ruhlar için gerekli olan "aşkı" da hazırlar Ateşbaz. Mevlana’nın babası Bahaddin Veled tarafından dergaha öğrenci olarak kabul edildiği için de ayrıca özel bir yeri vardır Ateşbaz’ın.

GEZ DÜNYAYI GÖR KONYA’YI

Gez Dünyayı, Gör Konya’yı diye boşuna dememişler. Mevlana Müzesi’nden çıkıp karnımı doyurmak üzere müzenin karşısındaki yolu dümdüz takip ederek Köşk Konya Mutfağı’na geldim.

 

Önce Konya’nın meşhur çiçek bamyasından yapılan bamya çorbasının tadına baktım,

Çiçek bamya

 

akabinde etli ekmek ve güveç kaplarda servis edilen kaymaklı yoğurttan söyledim. 45 çeşit bitkiyle yapılan restorana özgü demirhindi şerbeti ile tatlı olarak yine yöreye özgü sacarası’nı denedim. Bamya çorbası haricinde hepsi mükemmeldi. (çünkü nerdeyse içinde bamya ve et parçaçıkları yoktu) Servis yavaştı.

Yemekten sonra niyetim hava kararmadan ‘Sen nasıl bir pınarsın Mevlana’m, içtikçe daha çok susuyorum’ diyen Şems Tebrizi’nin türbesini bulmak. Valilik Binası’nın karşısından geçip 100 metre yürüdüğümde köşede kestane satan esnaf, önünde durduğum yerin aradığım yer olduğunu söylüyor.

 

Mevlana Türbesi’nin aksine, kapının önünde nerdeyse hiç insan yok. 21. Yüzyılda bile hala aynı önyargılar devam mı ediyor diye düşünerek yavaşça içeriye süzüldüm. İçerde müezzin de dahil 10 kişi kadarız. Şems’in sandukası oldukça ihtişamlı. Eminim kendisi düz ve gösterişsiz bir bez parçasını tercih ederdi.. Sandukanın altında bir mahzen var. Şems’in kabri ve öldürülüp atıldığı kuyu bu mahzende korunuyor..

 

Ezan okumak üzere olan müezzinin uyarısıyla sanduka önünden çekilip üst katta ezanın bitmesini beklemeye koyuldum. Ezandan bir 10 dakika sonra yükselen uğultuyu duyup aşağıya indiğimde, akın akın insan kalabalığının geldiğini görünce etkilenmedim desem yalan olur. Bir anda çevremde, Türkçe konuşanların haricinde Japonca, İngilizce, Farsça konuşan, rehberlerini dikkatle dinleyen onlarca insan... Ardından çıkıp Şeb-i Arus törenlerine katılmak ve o ruhani havayı solumak için herkes gibi kendi kabuğuma çekiliyorum.

MERAM BAĞLARI

Şanslı olmalıyım ki ikinci gün hava yine şahane. Sabah kahvaltısını Mevlana’nın sık sık yürüyüşe çıktığı Meram Bağları’nda yapmak istiyorum. Yolun sağında ne olduğunu anlamakta zorluk çektiğim devetüyü renginde uzayıp giden küçük dağ kümeleri var. Dikkatlice inceleyince bu kümelerin şekerpancarı, arazinin de bir şeker fabrikasına ait olduğunu kısa süre sonra anlıyorum.

Meram Bağları deyince akla uçsuz bucaksız bağlar, bahçeler ve bu bağları sulayan nehir akla geliyor. Bağ diyemesek de evet yeşil bir alan var, burası çay bahçesi ve restoran haline getirilmiş. Yol boyu sağlı sollu lüks villalar göze çarpıyor. Bu villalar şehre 10 dakika uzaklıkta ancak halk tarafından yazlık olarak kullanılıyormuş.

Tekrar merkezdeyim, sora sora, ismiyle ünlü Kadınlar Pazarı’nı buldum ve üst kata çıkıp büyük bir düzenle sıralanmış rengarenk sebze meyveyi, alışveriş yapanları izledim. Çevresi biraz Tahtakale’yi andırıyor. Hediyelik eşya almayı planlıyorsanız pek çok şey var.

Kadınlar Pazarı

Buradan çıkıp biraz yürüdükten sonra Alaaddin Tepesi’ne çıkmak zaruri. Şehri, Mevlana’nın yeşil kubbesini bu tepeden görebiliyorsunuz. Çay içip Alaaddin Keykubat Cami’sini de şöyle bir dolaştıktan sonra

Alaaddin Keykubat Cami

hemen arka sırtındaki Karatay Medresesi’ni buluyorum. Yıllarca tarih derslerinde okutulan bu medreseyi görmeden gitmek olmazmış, keza Selçuklu devri taş işçiliği örneklerinden uzun kapı girişine bayıldım.

İçerideki mozaik çinilerin çoğu dökülmüş, genellikle turkuaz, siyah ve lacivert renkte yapılmış çiniler sekiz köşeli yıldız ve kare şeklinde.

Karatay Medresesi’nin hemen ilerisinde İnce Minareli Medrese görünüyor. Burası aynı zamanda şehre ilk indiğimiz nokta. Medresenin kapısı yine Selçuklu taş işçiliği.

İnce Minareli Medrese

Çapraz tonozlu girişi geçince  divanhane bölümüne giriliyor. Ortada havuz,  üzeri kubbeli, kare planlı avlunun çevresinde alçak girişli, beşik tonozlu dikdörtgen öğrenci hücreleri yer alıyor. Odalarda Anadolu’nun çeşitli illerine ait Selçuklu zamanından kalma ahşap oymalı kapı kanadı, güneş saati, mihrap, kitabeler ve çeşitli at, melek figürleri bulunuyor.

Kapı kanadı

Medreseden çıkıp öğlen ve akşam yemeğini birleştirip 105 yıllık emektar lokanta Hacı Şükrü’de alıyorum soluğu.. Ünlü fırın kebabından yemeden ayrılırsam aklım kalacağından ilk önce kebap siparişi veriyorum. İçerisi oldukça kalabalık, buna rağmen kebabın 100 küsur yıllık sırrını öğrenmeden duramadım.

Yöredeki merinos cinsi koyunlar ve koyunların ön kol ve kaburgaları kullanılıyormuş meğer. Hayvanın yaşına göre pişirme süresi değişiyormuş. Fırın kebabı kendi suyuyla, yağ eklemeden, bakır tepsiye konarak ama en önemlisi meşe odunu ile odun fırınında dinlene dinlene pişiriliyor. Kebabın yanına ayran söylemeyi ihmal etmiyorum çünkü önceki mekanda yoğurt mükemmeldi, yüksek ihtimalle buradaki de şahanedir diye düşünüp yanılmıyorum.   Demek ki Konya’da yetişen hayvanın etini, sütünü denemeden gitmemek lazım..

Farkındaysanız pek yemek fotoğrafım yok keza her defasında dolaşmaktan yorulmuş ve bir an önce bir şeyler yeme telaşında olduğum için yemeklerin fotoğrafını çekmeyi unutmuşumJ Hep tabakların sonunda aklıma geldi;)

Ne demiştim? Her yolculuğun bir bahanesi vardır.. Bu yolculuk kuşkusuz Mevlana Celaleddin Rumi’nin ölüm yıldönümü dolayısıyla gerçekleşmişti ama Konya mutfağını tatmak, o eşsiz lezzetlerin izini sürmek de ikinci önemli nedendi diyebilirim.

Akşam havaalanına doğru dönüşe geçiyoruz. Alın size bir etkileyici an daha.. Tebrizli Şems'in topraklarından gelen Tahran peronunda check-in yapan İranlılar hep bir ağızdan, coşkuyla, keyifle bir acem türküsü tutturuyor. Türküye elle tempo tutanlar ortamı daha da coşturuyor. (Bu arada Konya- Tahran uçuşu olduğu fark ediyorum tabii..)

Size tavsiyem şehrin tadını çıkarmak istiyorsanız ilkbahar veya sonbaharın ilk ayları en uygun zamanlar, zira benim gibi Aralık’ta giderseniz şehrin en kalabalık (ama en renkli) ve hareketli zamanları.

Hamuş 1: Elif Şafak’ın Aşk, Ahmet Ümit’in Bab-ı Esrar kitaplarını okuduysanız Mevlana’yı ve Şems’i daha yakından tanımak için Sinan Yağmur’un Aşkın Gözyaşları serisini de okumanızı tavsiye ederim.

Hamuş 2: Uçakla dönüyorsanız paket etli etmek yaptırmadan dönmeyin. 

Hülya Meral

hulya_meral@hotmail.com

twitter.com/hulyameral

Facebook: Hülya'nın Valizi